Digitale valuta’s (CBDC’s ) hebben het potentieel om een revolutie teweeg te brengen in wereldwijde financiële systemen en misschien wel de belangrijkste technologische vooruitgang in de geschiedenis van geld te bewerkstelligen. In dit artikel gaan we enkele van de meer prominente misvattingen over CBDC’s aanpakken, met name die over anonimiteit en het potentiële gebruik van de technologie als middel voor totale controle.
Een deel van de meest uitgesproken kritiek op CBDC-technologie komt meestal uit de cryptocurrency-gemeenschap, waar velen de uitrol van door de staat gesteunde digitale valuta’s beschouwen als een existentiële bedreiging voor de anonimiteit. Maar als je denkt dat bitcoin en stablecoins over privacy gaan, dan is dat niet zo. Ongeveer 90% van de adressen en overdrachten, zo niet meer, is allang opgespoord en geïdentificeerd, en zelfs in DeFi wordt cybercriminaliteit onderzocht en worden de daders vrij snel gepakt.
Degenen die actief zijn in de cryptocurrency-industrie en degenen die er verstand van hebben, weten dit. Wat waarschijnlijk achter deze kritiek op CBDC’s zit, is de perceptie van de technologie niet als een existentiële bedreiging voor de privacy, maar als een existentiële bedreiging voor bestaande cryptocurrencies. Ook dit is echter ongegrond.
Van het werken met toezichthouders en landen die bezig zijn met het lanceren van CBDC’s, moet gezegd worden dat privacy in de meeste gevallen gewoon niet op de agenda staat. De centrale kwesties die momenteel worden behandeld, gaan over wat het wettelijke kader zou moeten zijn, hoe de koppeling met banken zou moeten werken, hoe over te stappen van stablecoin-valuta’s naar CBDC’s, hoe de technologie te integreren in internationale handel, hoe CBDC’s kunnen worden opgenomen in ” superapps” enzovoort.
CBDC’s gebruiken op staatsniveau
Wanneer we verder gaan dan het idee dat CBDC’s een machtsgreep zijn van instellingen die financiële privacy willen elimineren, komt de werkelijke waarde van de technologie in zicht. Er zijn twee niveaus waarop CBDC’s enorme verbeteringen bieden aan de huidige status quo, die van de staat en die van het individu.
Op staatsniveau is het belangrijk om te begrijpen dat elke buitenlandse handelstransactie nu via de dollar verloopt. Neem bijvoorbeeld Pakistan en de Arabische Emiraten. Wanneer deze landen handel drijven, staat er een constante druk op de nationale valuta omdat ze constant hun valuta moeten verkopen en dollars moeten kopen. De dirham wordt echter behoorlijk vertrouwd in Pakistan. Directe betalingen in dirhams en roepies zouden dus mogelijk kunnen zijn, maar momenteel is er geen infrastructuur om dit soort transacties te ondersteunen. Dit is waar CBDC’s om de hoek komen.
Ongeacht hoe het wordt gedaan, grensoverschrijdende overschrijvingen moeten worden rechtgezet. Dit kan worden bereikt via valutamandjes, AMM-pools of banken. Dit zal op de een of andere manier economische processen voor bijna alle landen gemakkelijker en goedkoper maken omdat grensoverschrijdende tarieven en lange ketens zullen verdwijnen.
CBDC’s voor het individu
De belangrijkste taak voor de ontwikkeling van CBDC op dit moment is het bouwen van een basis voor grensoverschrijdende betalingen, die individuen wereldwijd doen. De noodzaak hiervan is te zien aan de manier waarop grensoverschrijdende betalingen momenteel werken tussen de Filippijnen en de Emiraten.
Er zijn over het algemeen twee manieren om geld te verzenden vanuit de VAE. De eerste is het ouderwetse “hawala”-systeem. Hier gaat de afzender naar zijn lokale bank met dollars, en vervolgens geeft de tegenhanger van de leider in het land van de ontvanger de ontvanger hetzelfde bedrag.
De tweede methode omvat het overmaken van geld via diensten zoals Western Union. Afhankelijk van de grensoverschrijdende tarieven ligt de retourprovisie tussen de 6% en 12%. Je moet onvermijdelijk een dubbele conversie hebben. Als gevolg hiervan zijn de kosten van de overdracht extreem hoog.
Dit is het proces dat men nu probeert op te bouwen: de afzender komt met digitale dirhams naar een overdrachtspunt of een speciale machine. Hij moet de dirhams omzetten in pesos. Beide valuta’s worden als stablecoins digitaal gestort in een AMM-pool, waar de wisselkoers nauwelijks verandert. Omgekeerd worden de pesos ontvangen via een transferoperator, die slechts 0,1% in rekening brengt voor het wisselen van digitale valuta. De totale kosten bedragen dus niet meer dan 3% van het overdrachtsbedrag.
Dit is een manier waarop je CBDC’s kunt gebruiken. En het is handig en goedkoop voor degenen die geen bankkaarten of bankrekeningen hebben, wat alleen al in Zuidoost-Azië voor honderden miljoenen mensen het geval is. De vergoedingen die deze mensen moeten betalen, vormen samen een aanzienlijke last voor een bevolkingsgroep die beter zou moeten worden bediend door overheids- en financiële instellingen. En dit is slechts een klein beeld van hoe revolutionair deze technologie kan zijn. Naarmate de ontwikkeling vordert, zal het grotere plaatje in beeld komen, maar het is nu belangrijk om het potentieel van CBDC’s te erkennen om het leven van miljarden mensen over de hele wereld te verbeteren en ons te concentreren op het benutten van dat potentieel.
